Literatura polecana rodzicom

Jako rodzice, dziadkowie, często stajemy wobec licznych dylematów wychowawczych. Zastanawiamy sie kiedy powiedzieć dziecku tak, a kiedy nie.  Jak znosić liczne jego kaprysy, takich wątpliwości mamy z pewnością bardzo wiele. Dlatego przedstawiamy Państwu kilka pozycji książkowych, po które wato sięgnąć mając dziecko w wieku przedszkolnym.

1. A.Faber, E.Mazlish "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły" 

2.G.Weil, D.Marden "Wychowaj szczęśliwe dziecko - praktyczne rady dla rodziców.

3. A.Wentrych "Zanim wkroczy specjalista - jak pomóc przedszkolakowi w trudnych sytuacjach. Przewodnik dla nauczycieli i rodziców."

4..S.Kewin "10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców".

Informacja dla rodziców w związku z adaptacją dziecka do przedszkola

Drogi Rodzicu!

Gdy dziecko staje się przedszkolakiem, warto pamiętać...

1. Przygotuj dziecko do rozstania z mamą/tatą.
2. Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż mu dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź.
3. Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu - jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami może wszystko wymusić.
4. Nie obiecuj, jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz - kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz mu dać maleńki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania.
5. Kontroluj to, co mówisz. Zamiast: już możemy wracać do domu, powiedz: teraz możemy iść do domu. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk.
6. Nie wymuszaj na dziecku, aby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres.
7. Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstania z tatą są mniej bolesne.
8. Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu nie powinien być długi. Jeśli to możliwe, w pierwszych dniach odbieraj dziecko po obiedzie. Potem stopniowo zwiększaj czas pobytu dziecka w przedszkolu.
9. Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem dziecka - jeśli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej, dotrzymaj słowa.
10. Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem.

Wymagania, jakie stawia przedszkole w zakresie samoobsługi:

• umiejętność komunikowania potrzeb fizjologicznych,
• umiejętność podciągania majteczek,
• umiejętność korzystania z papieru toaletowego,
• umiejętność mycia i wycierania rąk,
• umiejętność samodzielnego jedzenia (posługiwania się łyżką
  i widelcem) a także gryzienia,
• umiejętność samodzielnego ubierania się i rozbierania – przynajmniej podejmowania takich prób.

Pierwszego dnia do przedszkola należy przynieść.

Dziecko:

1. ubranie bez zbędnych guzików, sprzączek, ozdób,
2. spodnie lub spódniczkę na gumkę (bez skomplikowanych dla trzylatka szelek, pasków),
3. obuwie na zmianę, najlepsze są buty na sztywnej podeszwie zapinane na rzepy,
4. ubranie na zmianę np.: dresik, koszulka, majteczki, rajstopki lub skarpetki, do kompletu worek,
5. piżamkę, podpisaną imieniem i nazwiskiem dziecka,
6. koc i poszwa o wymiarach 200x160 (podpisana),
7. misia lub inną przytulankę, która będzie stanowić "kawałek domu" i pomoże znieść rozstanie z rodzicami,
8. uśmiech na buzi i dobry humor.

Rodzice:

1. pewność, że dziecko sobie poradzi,
2. zaufanie do nauczycielek i personelu przedszkola,
3. uśmiech na twarzy, która będzie bardzo obserwowana przez dziecko i z której dziecko szybko potrafi wyczytać dobre i złe emocje.

Krok po kroku – podstawowe informacje

Jeżeli rozwój i zachowanie dziecka nie przebiega w sposób prawidłowy lub typowy dla wieku.

Niekiedy rodziców niepokoi stan zdrowia lub rozwój dziecka. Należy wówczas wykluczyć w pierwszej kolejności problemy zdrowotne, w drugiej zaś inne zaburzenia rozwojowe.

Na początek przede wszystkim trzeba porozmawiać z pediatrą. To lekarz powinien skierować dziecko na badania, konsultacje specjalistyczne.

Jeżeli rozwój i zachowanie dziecka nie przebiega w sposób prawidłowy lub typowy dla wieku, również należy skonsultować się z pediatrą. Dodatkowo można poprosić o radę/ opinię wychowawczynię, pedagoga, psychologa z przedszkola/ szkoły oraz udać się do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Poradnie są częścią publicznego systemu oświaty, tak więc dostęp do nich jest całkowicie bezpłatny. Aby skorzystać z pomocy poradni, nie trzeba mieć żadnego skierowania np. ze szkoły czy od lekarza.